ख्रिस्त धर्म हा एकमेकांवर प्रीती करण्यास प्रवृत्त करतो. ख्रिस्ताला त्यांच्या कडून प्रेम मिळते ज्यांना त्याने निर्माण केलं. मानवाने स्वतःची काळजी घेऊन पवित्र राहण्याचा प्रयत्न करावा ही त्याची इच्छा आहे. कारण ते त्याचे अनुयायी आहेत. प्रत्येक आत्म्याचे तारण होईल. कारण ते देवाबरोबर असतात. खरे परिवर्तन हे स्वार्थाकडून शुध्दतेमध्ये जीवन बदलते. देवाकडे झुकते त्याची आवड निर्माण होते. देवाकडूनच एकमेकांवर प्रीती निर्माण होते. -सेलेक्टड मेसेजस १: ११४, ११५ (१९०१).
देवाशी संबंध असण्याचे बक्षीस म्हणजे दयाळूपणा व शुद्धता. हेच प्रेमाचे व शुद्धतेचे संबंध प्रत्येक ख्रिस्ती बांधवाने एकमेकांशी असावे. -टेस्टिमोनीज फॉर द चर्च ५:८५ (१८८२)
मजबूत वादविवाद ही ख्रिश्चनांमधील प्रेमाची गोष्ट आहे आणि यामध्ये शुद्धता असावी. मतभेद असतात त्यामुळे वाद निर्माण होतो परंतु ख्रिस्ती बांधवांमध्ये कौटुंबिक प्रेम असल्यामुळे विसरले जातात. -टेस्टिमोनीज फॉर द चर्च १८८२. सुवार्ता प्रसारातील वाद हे बळकट असतात परंतु ते दयाळू पणाचे व प्रेमाचे असावेत. -द मिनिस्ट्री ऑफ हीलिंग (१९०५).
संपूर्ण समर्पण आवश्यक आहे. मुक्तपणे केलेल्या सर्वस्वी समर्पणाचा देव स्वीकार करतो. अर्धे हृदय पापमय असेल तर स्वर्गात प्रवास होणे शक्य नाही. तेथे त्यांना आनंद मिळणार नाही. कारण त्यांना उच्च पावित्र्याचे तत्व ठाऊक नसते. या शासनाच्या राजघराण्यात त्यांना सुख लाभणार नाही. खरे ख्रिस्ती लोक आपल्या आत्म्याच्या खिडक्या स्वर्गाकडे उघड्या ठेवतात. असे लोक ख्रिस्ताच्या सानिध्यात राहतात. त्यांची इच्छा ख्रिस्ताच्या इच्छेवर अवलंबून राहाते. त्यांची मुख्य आशा व इच्छा ख्रिस्तासमान बनवण्याची असते. -द रिव्हिव्ह अँड हेरॉल्ड १६ मे, १९०७.
पवित्र आत्माचा वापर करू शकत नाही. पवित्र आत्मा आपला वापर करतो. देवाचा आत्मा त्याच्या लोकांमध्ये कार्य करतो. "कारण इच्छा करणे व कृती करणे ही तुमच्या ठायी आपल्या संत्सकल्पासाठी साधून देणारा तो देव आहे. फिलिप्पे २:१३ परंतु अनेकांना हे मान्य नसते. त्यांना स्वतःच्या मना प्रमाणे कार्य करायचे असते. यामुळे त्यांना स्वर्गीय देणगी मिळणार नाही. केवळ जे नम्रपणे देवावर अवलंबून राहतात. त्यांनाच ती देणगी मिळेल. कारण ते देवाच्या मार्गदर्शनाची आणि दयेची वाट पहातात. त्यांना पवित्र आत्म्याचे मार्गदर्शन हवे असते. -द डिसाई ऑफ एजेस ६७२ (१८९८).
